De onverwacht snelle dood van haar goede, super culturele vriend Eric den Hartigh, komt in 2015 hard aan bij Marieke van der Weiden. Het is haar ‘eerste dichtbij-dood’. “Tien jaar lang waren we dik en dun. We deden allerlei acties bijvoorbeeld met bordurende senioren in nachtclubs of stalen bloemen van het Bloemencorso in Zundert om daarmee Rotterdam groener te maken en hadden een galerie. ‘Ik geloof dat ik doodga’, zei hij op een dag via de telefoon. Zes weken later was hij dood. Kanker.
Daar stonden we in die aula in Crooswijk. Aan de ene kant zeer christelijke familie en bekenden, aan de andere de paradijsvogels van Rotterdam. Het was een klassieke, saaie uitvaart. Alles was geregeld. De familie wilde het zo. Waarom was er niets aan Erics vrienden gevraagd? Daarom hebben wij in de Arminiuskerk een ‘grief relief’-party gehouden. Een enorme ‘rave’ in zijn en onze stijl. Heel veel kleine merken sponsorden dat. Dat was de eerste keer dat ik me afvroeg waarom dat niet in het groot zou kunnen. Ik moest nog wetenschappelijk onderzoek doen voor de afronding van mijn masterstudie brandmanagement.
Reactie plaatsen
Reacties